In Memoriam: Lei Holthuijsen

26 januari 2025

Door Jan Titulaer

We hoorte det hae waas euverleeje, ózze Lei is neet mier. Gos, wat zulle we um misse langs en op de atletiekbanen. Un aimabele verschièning veural in de buurt van werpkoèje. Altièd un petje op zienen bums, un los hangend jeske euver daen te dieken boèk. En det aanteikenbukske beej de hand.
Hae waas de gruuetse vader van d’n beste regionale mièrkamper Peter Holthuijsen. En meschiens de nog gruuetsere groeëtvader van Sina Mai Holthuijsen, det vuùl prièze beejein slingert op de (inter)nationale velde. Veur mich waas Lei ein van die roèje dräödjes door mien intösse al 67-jäörige atletiek carrière. In al die jaore herinner ik mich Lei met vuùl plezeer. Zien in memoriam mót in ut plat Limburgs want Lei sprook neet anders. Of hae noow in Holland waas, of in Pruusses. Lei stónd idderein vrintelik te waord in zien eige ónvervals Tegels. Geweldig.

Lei wis ós altièd te vertelle wao d’r wedstriède ware. En hae ging altièd met ós mei. Veural in de Duitse grensstreek ware we gaer gezeene gaste. In daen tièd deeje we zeker zón 35 wedstriède per jaor en ummer aeve gezellig. Weej begóste aan ós ónderdeile en Lei heel de catering in de gater. ‘Jónges de worste zièn klaor’, waas ein van zien gevleugelde oètspraoke. Veur ós ut sein um de wedstrièd te ónderbraeke veur un barbecue-wors met un toèt beer. Geweldig.

Lei waas zeker ouk prestatiegerich. Hae schatde van te veure ós kanse in op un iereplaats. Zoeë ouk dae kier op ut NK-werpvièfkamp in Harderwièk. Unne spannende daag met slech waer, gen barbecue-wors en zeker gen beer want we zote in d’n Bièbel-belt. Wie we saoves muùg nao un köpke kóffie met un kukske nao hoès ginge klónk ut hièl gruuets vanaaf de achterbank: ‘Zoeë, maar ik gaon met dreej kier gold nao hoès’. Want inderdaad, zoon Peter, Henk van Bakel en ik ware alle dreej Nederlands kampioen in ózze laeftièdsklasse. Geweldig.

De letste jaore zoog ik Lei regelmaotig op sportpark Vrijenbroek in Venlo. Ik trainde daor de wedstrijdjeug op de werponderdeile en vanaaf de bank gove Jacq Janssen en Lei Holthuijsen taegestrièdig commentaar. En ze ware ut noeits ins. Die zote zich dao un partiej te straevele (!) en det ging steeds harder (!). Sóms zelf zoeë erg det ik de traininge verplaatsde nao d’n andere kant van ut veld. Geweldig.

Lei Holthuùze, in zien jónge jaore unne verdeenstelikke 800 maeter louper, later unne atletiekvader en nog later unne atletiek-opa. Maar veur ós atlete waas ut al daen tièd unne groeëte atletiekvrind dae we noeits zulle vergaete. Unne geweldige mins is neet mier.

« Terug naar het nieuwsoverzicht