In memoriam – Frits Vaessen

Frits Vaessen – 91 jaar oud – verblijft niet meer in ons aardse bestaan: de meest constante factor in onze regionale atletiekwereld van de afgelopen 75 jaar is rustig ingeslapen afgelopen zaterdag 17 juli.

Frits Vaessen

Frits was altijd te vroeg op de baan, was altijd te laat thuis en heeft in die tussenliggende uren de meeste arbeid verricht. Tussen de activiteiten door maakte Frits altijd ruimte om probleempjes van anderen aan te horen, was hij altijd in staat iemand te laten glimlachen en altijd bereid om mee aan te pakken. Frits heeft vele generaties atleten met open armen in zijn hart gesloten en evenzovele generaties met gemengde gevoelens zien vertrekken. Frits bleef echter de constante factor en deed de dingen die gedaan moesten worden.

Jeugdtrainer

1957. Frits Vaessen en Frans Weyers zijn dan de jeugdtrainers. Als je per fiets naar ’t Saorbrook fietste, stond Frits je al op te wachten. Dat gaf meteen dat goede thuisgevoel, Frits had al een rondbaan uitgelegd in het hobbelige gras met tomatentouw en tentharingen, de training kon beginnen. Want er moest wel gepresteerd worden.

1960, het sportveld van Festina was inmiddels uitgebreid met een echt clublokaal en een oud kippenhok was het clubhonk. Er was geen stromend water, wel een handpomp. Er was ook geen elektriciteit, maar een paar olielampen zorgden voor enige verlichting. Midden in het enige vertrek stond een oude potkachel tegen een gemetselde schoorsteen, Hier warmde men zich op. Op de vloer lagen trottoirtegels en langs de wanden stonden banken en stoelen.
‘s Winters na een bostraining in de Wielder renden de atleten terug naar het clublokaal. In het donker wees het zwakke licht van de olielamp de juiste looprichting over de ongelijke grasmat, echter binnen was het warm en rook het naar dennenappels en houtvuur. Na afloop dicht in buurt van Frits blijven, fietsen tot op de Nieuwborgstraat, daarna mocht ieder z’n eigen weg gaan.

Gravel atletiekbaan

1970, Festina beschikte over een echte gravel atletiekbaan, beschut tegen de meeste windrichtingen, op de Venlose heide. Voor veel Blerickse jeugdleden werd de afstand een brug te ver, via de scholen-atletiek groeit echter het aantal Venlose leden. Frits is toen gebleven en zijn werkterrein werd verlegd. De baan lag er toen keurig bij. Er werden grotere wedstrijden georganiseerd. En wie liep er met kruiwagen over het veld, bakken aan te harken, hoogspringmatten klaar te leggen, springstandaards op te zetten, startblokken klaar te zetten, hordes op te zetten en de “laatste-ronde-bel” op te hangen: Frits! Frits zorgde in z’n eentje dat de wedstrijd op tijd liep. Alle atleten vonden Frits een goeie starter; eigenlijk de beste.

1983, Festina bestaat 40 jaar en is op dat moment een veelzijdige atletiekvereniging, met te weinig volume. Het bestuur zet vervolgens een beleid uit dat de club mogelijk nog verder zou kunnen brengen. Frits blijft er gewoon voor zorgen dat de atleten daar niets van merken en bleef die constante bindende factor op het trainingsveld en tijdens de baanactiviteiten.
Festina vierde in de Staay haar 40-jarig jubileum. Tijdens de receptie namen de afgevaardigden van de Atletiekunie het woord, hij wordt onderscheiden!
Frits blijft de constante waarde in de regionale atletiek. Of dat nou Festina, AVT of Scopias heet . . . het gaat om de atletieksport, grenzen verleggen, presteren, prestaties mogelijk maken . . . maar bovenal om die atleten . . . met Frits als de constante waarde op de achtergrond.

1992: de fusie tussen AVT (Atletiekvereniging Tegelen) en Festina (Venlo)

Frits doet enthousiast mee bij het brainstormen hoe we van de twee verenigingen één goede vereniging kunnen bouwen, hoe we de twee kaders in elkaar kunnen vlechten op grond van gelijkwaardigheid en gebruikmakend van alle expertise.
Frits blijft vervolgens als Jurylid en als klusjesman, opbouwer (en afbreker) van parkoersen zich volledig inzetten. Dat deed hij jarenlang; bij onze Estafettewedstrijd Vaals – Venlo (al vanaf 1985) zette hij zich steeds in. De echte klusjeswerkzaamheden liet hij de laatste jaren wat meer aan anderen over. Maar binnen de wandelgroep van Scopias op de donderdagmiddag sloeg hij geen enkele bijeenkomst over.

1 juni 2016: Waarderingsspeld Atletiekunie voor Frits Vaessen

Frits ontving de waarderingsspeld van de Atletiekunie, omdat hij 70 jaar lid was van Festina, later Scopias.

Vroeger een echte atleet, vaderlijke jeugdtrainer, keihard werkend bestuurslid, starter, materialenman, sjouwer, bouwer, poetser maar altijd trouw aan zijn club. Waardering is dan te bescheiden van wat je wilt uitdrukken.

Frans Maas, oud-voorzitter AVT en Scopias.

Reacties op het overlijden van Frits Vaessen

Reactie van Jan Bouten

Herinneringen aan een formidabele jeugdtrainer.

Zaterdag, 17 juli, ik ontvang op mijn vacantie-adres een appje van Jan Valize dat Frits overleden is. Frits overleden? En drie weken geleden was hij nog zo goed bij een bezoek dat May en ik hem brachten in het Verpleeghuis in de Tollensstraat in Blerick.

Mijn gedachten gaan meteen terug naar vroeger, naar lang geleden, naar 1963, het jaar dat ik lid werd van Festina, de atletiekvereniging. Dat leek mij wel iets, atletiek. Een MULO-klasgenoot was al lid evenals andere jongens uit mijn buurt in de Hubertusparochie.

Frits werd mijn trainer, natuurlijk werd hij mijn trainer want hij was trainer van alle jeugdleden. En wat voor een trainer. Alles daar was voor mij nieuw, had hoogstens iets van ver- en hoogspringen en natuurlijk hardlopen gedaan op school maar dat was het dan. Zo werd mij door trainer Frits de beginselen bijgebracht van andere atletieknummers als speer-, discuswerpen en kogelstoten. Dat ik het in daarin niet ver heb geschopt lag in het geheel niet aan hem. De loopnummers waren mijn ding. Zijn filosofie: als jeugdige atleet moet je met alle atletieknummers kennis hebben gemaakt; terecht.   Hoewel ik zijn eigen actieve jaren als atleet niet heb meegemaakt hoorde ik toen dat naast polshoog de loopnummers hem goed afgingen en dan met name op de midden-afstand als ik het goed onthouden heb.

Op het Festina-terrein in Blerick, achter de voetbalvelden van SVB, naast het spoor naar Eindhoven gelegen was Frits altijd voor ons actief. Naast jeugdtrainer van ons was hij eigenlijk alles wat het sporten daar betrof: baanuitzetter voor de loopnummers/sectoren voor de werpnummers maken/ alle materiaal voor alle atletiekonderdelen klaarzetten, kortom: alles werd door hem of onder leiding van hem (wij jeugdleden hielpen natuurlijk mee) gedaan.

Ik vond de zondagochtenden die eerste jaren met hem iets speciaals: niet op ons eigen terrein maar om 10.00 uur verzamelen bij de Pope waar we altijd gebruik mochten maken van een kleedlokaal en vandaar de Wielder in, bos met daarnaast uitgestrekte velden; de Kleine Wachtpost, de Grote Wachtpost, namen die in ieder geval bij mij een begrip werden. En Frits draafde natuurlijk mee, geen probleem.

Als het op die zondagochtenden wat slechter weer was, met name in de winter en ik thuis aan het dubben was zal ik wel of niet gaan dan hoor ik mijn ouders nog zeggen: natuurlijk ga je want Frits is er ook en staat op jullie te wachten, je kunt het alleen al voor hem niet maken om niet te gaan. Volkomen gelijk hadden ze, Frits was er altijd.

Contributie-inning: Frits langs de deuren van ons jeugdleden om de guldens, kwartjes en dubbeltjes te innen tegen overhandiging van een oranje strookje als kwitantie. Ik moet er nog enkele hebben liggen.

Jeugdkampen/wedstrijden elders, altijd op de fiets natuurlijk: Frits ging mee, naar het NKS-kamp op kasteel Well bijv., een weekend lang. Ik zal nooit vergeten dat ik met enkele anderen ’s nachts op de kasteelgracht ging roeien; Frits zag ons (toeval?) en wij kregen de wind van voren; ik hoor het hem nog roepen “ik ben als jullie trainer verantwoordelijk voor alles wat jullie hier dit weekend doen, breng mij niet in de problemen”. En gelijk had hij natuurlijk.

Naar wedstrijden over de grens zoals naar Lobberich, één langgerekt lint van jeugdige fietsenden,  Frits was altijd van de partij, hield iedereen in de gaten en dat was geen geringe klus.

Ik heb gelukkig van die eerste Festina-jaren bij en met Frits foto’s bewaard en bekijk ze altijd met veel plezier en goede herinneringen, dankzij Frits.

Frits, dank voor alles.

Jan Bouten

reactie van harrie Vaessen

Via deze weg willen wij Frans Maas en Jan Bouten bedanken voor hun stukken op de website van Scopias.
Het doet ons goed om te lezen dat men positieve en warme herinneringen heeft aan Frits. Bedankt voor jullie mooie woorden. Atletiek was zijn lust en zijn leven. Het is heel fijn om te lezen dat zijn inzet zo goed werd gewaardeerd.

En hierbij ook speciale dank aan Jan Titulaer voor zijn uit het hart gegrepen stuk op facebook.
Dit ontroerende stuk is ook voorgedragen tijdens de uitvaart van Frits en heeft ons diep geraakt.

Heel erg bedankt namens zijn vrouw en kinderen, Rie, Lon, Harrie & Fred

Harrie Vaessen